مدارهای الکترونیکی

الکترونیک علم عبور جریان الکتریکی از اجسامی مانند نیمه هادی ها ، مقاومت ها ، سلف ها ، خازن ها و اثرات آنها است. الکترونیک نیز شاخه ای از فیزیک است.
طراحی و ساخت مدارهای الکترونیکی برای حل مشکلات عملی بخشی از بحث در مهندسی الکترونیک است. [1]
الکترونیک از علم و فناوری برق و الکترومکانیک فاصله می گیرد. با استفاده از یک ژنراتور ، توزیع برق به سایر اشکال انرژی منتقل می شود ، منتقل می شود ، ذخیره می شود و بالعکس. استفاده از وسایلی مانند سیم ، موتور الکتریکی ، باتری ، کلید ، رله ، ترانسفورماتور و مقاومت از دیگر مواد غیرفعال هستند. این تمایز در سال 1906 با اختراع تثلیث لی دفراست آغاز شد که سیگنالهای ضعیف رادیویی و صوتی را بدون ابزار غیر مکانیکی ضرب کرد. پیش از سال 1950 ، این رشته "مهندسی رادیو" نامیده می شد. زیرا کاربرد اصلی آن در طراحی و تحلیل فرستنده ها و گیرنده های بی سیم و لامپهای تخلیه بود.
اگرچه مطالعه دستگاههای نیمه هادی جدید و فناوریهای مرتبط در برخی موارد شاخه ای از فیزیک (حالت جامد) تلقی می شود ، این مقاله بیشتر بر روی مفاهیم مهندسی الکترونیک تمرکز دارد.
اجزای الکترونیکی
از مدارهای الکترونیکی برای کارهای مختلف استفاده می شود. برنامه های اصلی آن عبارتند از:
کنترل و پردازش داده ها
تبدیل و توزیع برق
انجام عملیات ویژه
هر یک از این برنامه ها به زمینه های الکترومغناطیس و جریان الکتریکی می پردازد. اگرچه در اواخر قرن نوزدهم از برق برای ارسال پیام های تلگرافی و تلفنی استفاده می شد ، اما پیشرفت بسیاری در الکترونیک پس از ظهور رادیو حاصل شد. با یک نگاه می توان سیستم الکترونیکی را به سه قسمت تقسیم کرد:
ورودی: سنسورهای الکترونیکی و مکانیکی (یا آداپتور برق). این دستگاه سیگنالها یا اطلاعات را از محیط خارجی دریافت کرده و سپس آنها را به جریان و ولتاژ (سیگنالهای الکتریکی) تبدیل می کند.
پردازشگر سیگنال: این مدارها در واقع وظیفه پردازش ، تفسیر و تبدیل سیگنال های ورودی را برای استفاده صحیح بر عهده دارند. در این بخش ، پردازش سیگنال دیجیتال معمولاً به عهده پردازنده سیگنال دیجیتال است.
خروجی: یک درایو یا تجهیزات دیگر (مانند آداپتورهای برق) که به عنوان یک خروجی مناسب ، سیگنال ولتاژ یا جریان را تولید می کند (مانند راه اندازی موتور یا پخش صدا از یک تقویت کننده).
به عنوان مثال ، تلویزیون شامل همه موارد فوق است. ورودی تلویزیون سیگنالهای پراکنده در هوا (از آنتن) را دریافت کرده و آنها را به ولتاژ و جریان مناسب برای کار با سایر قطعات تبدیل می کند. پردازنده سیگنال پس از دریافت اطلاعات از ورودی ، اطلاعات لازم مانند روشنایی ، رنگ و صدا را بازیابی می کند. سرانجام ، خروجی در واقع این اطلاعات را بازنشانی می کند. این کار با استفاده از یک لوله اشعه کاتدی (در مدل های قدیمی تر) یا یک نمایشگر LED برای مشاهده تصاویر و یک تقویت کننده برای پخش صدا انجام می شود.
تاریخچه اجزای الکترونیکی [ویرایش متن]
لامپ های توخالی یکی از اولین قطعات الکترونیکی بود که تا اواسط دهه 1980 در صنعت الکترونیک وجود داشت. [2] از آن زمان ، اجزای نیمه هادی بخش بزرگی از دنیای الکترونیک را تشکیل داده اند. با این حال ، هنوز هم در برخی دستگاه ها از لامپهای تخلیه استفاده می شود ، از جمله تقویت کننده های رادیویی قدرتمند ، لوله های اشعه کاتد ، تجهیزات صوتی ویژه ، تقویت کننده های گیتار و برخی از اجاق های مایکروویو. [3] بعداً توسعه ریز الکترونیک و م modernلفه های مدرن به وجود آمد. امروزه ، مدارها عمدتا خارج از دستگاه های مختلف هستند و نرم شدن با استفاده از میکروکنترلرها یا تراشه های "FPGA" انجام می شود و آنها را پیچیده تر می کند.
میکروکنترلر [ویرایش متن]
در مدارهای الکترونیکی از اجزایی مانند ترانزیستور ، مدار مجتمع ، خازن ، دیود ، مقاومت و موارد دیگر استفاده می شود.
انواع مدارهای الکترونیکی [ویرایش متن]
مدارهای الکترونیکی را می توان به آنالوگ و دیجیتال تقسیم کرد. دستگاه الکترونیکی ممکن است از یک یا دو مورد از این دو گروه مداری تشکیل شده باشد.
اکثر دستگاه های الکترونیکی آنالوگ ، مانند گیرنده های بی سیم ، ترکیبی از چندین مدار هستند. مدارهای آنالوگ سطوح مختلف تلاش (و مداوم) را کنترل می کنند. مدارهای دیجیتالی فقط دو سطح ولتاژ دارند.
مدار دیجیتال حداقل از یک جز digital دیجیتالی تشکیل شده است.
در این نوع ، هسته مدار یک ریزپردازنده ، میکروکنترلر یا "IC" است که به طور همزمان یا جداگانه توسط سیگنالهای جداگانه (یا دیجیتال) و پیوسته (یا آنالوگ) متصل می شود.
مدارهای آنالوگ فقط از اجزای غیر دیجیتالی مانند خازن ها ، مقاومت ها ، سلف ها و ... تشکیل شده اند. فقط با سیگنال های آنالوگ کار می کند.
منبع تغذیه یا باتری به عنوان پمپ در گردش عمل می کند و اجازه می دهد جریان از ولتاژ قطع کننده به مدار جریان یابد و از طریق اجزا به ولتاژ پایین تری منتقل شود.
جریان فقط در مدار بسته تولید می شود و اگر فاصله مدار از یک مکان بیفتد جریان قطع می شود.
به این مدار باز گفته می شود.
اگر ایمان را ببندیم